Terapia ręki – nie jest tylko treningiem umiejętności grafomotorycznych i samoobsługowych. Badania naukowe potwierdzają, że pola funkcjonalne w korze mózgowej odpowiedzialne za precyzyjne ruchy kończyny górnej są tożsame z tymi obsługującymi ruchy aparatu artykulacyjnego, którego podstawową funkcją jest porozumiewanie się. Terapia reki może więc być wsparciem dla terapii mowy.
Podczas zajęć terapeuta prowadzi ćwiczenia naśladownictwa ruchów, dźwięków i obrazów; ćwiczenia pamięci ( szczególnie pamięci sekwencyjnej); ćwiczenia ze uwzględniające na czucie ułożenia części własnego ciała.

Zalecana:

• pacjentów, którzy mają problemy z motoryką małą, grafomotoryką, w przypadku małych dzieci mogą to być kłopoty z zapinaniem guzików, suwaków, wiązaniem sznurówek, niechęć do rysowania, kolorowania, wycinania nożyczkami i innych prac manualnych, u dzieci w wieku wczesnoszkolnym problemy z prawidłowym trzymaniem narzędzia piśmiennego, nieprawidłowym odwzorowywaniem, niekształtnym koślawym pismem
• osób z stwierdzoną dysgrafią
• pacjentów z nieprawidłowym napięciem mięśniowym, przykurczami itp (wrodzonym lub nabytym wskutek nieprawidłowych nawyków, urazów)
• po amputacji kończyny górnej
• osób z chorobami degradacyjnymi
• pacjentów z deficytami uwagi, ADHD, ASD itp.